Ceren Özdemir

Ne hakkında konuşacağımı tahmin ettiniz değil mi? Bugün ki yazı öyle eğlenceli bir içerik olmayacak. Bugün Ceren Özdemir isimli kızımızın yitip giden hayatı üzerinden kadın cinayetleri üzerine yazacağım.

Başlayalım.

Türkiye’de son 3 yılda 932 kadın cinayete kurban gitti. 1000 tane kadın. Bunlardan bazıları çocuk, bazıları anne. Ölümlerin çoğu İstanbul, İzmir ve Ankara’da. Cinayeti işleyenlerin %45’i ilkokul mezunu. Cinayetlerin %72’si konutlarda ve metruk binalarda geri kalanı ise sokakta işlendi. Yani bizlerin gözü önünde.

Her dört kadından biri 26 ile 35 yaşında, en küçüğü daha 4 aylıktı. Cinayetlerin en çok işlendiği gün Cuma. Hemde mübarek Cuma günü. Ölen kızlarımız, kadınlarımız şimdi hashtag oldular.

Bazı şeyleri anlatmak zor. İnsanın bu konular üzerine konuşası gelmiyor. Hırslanıyor, sinirleniyoruz.

Ölen 1000’e yakın kadının kaç tanesini hatırlıyoruz?

Münevver Karabulut. Kesilip gitar çantasına konuldu. Bunu yapanı da kafamızda insan olarak yargılamaya çalışıyoruz. Nalburdan alınmış testere ile kesilip bir insanın bir gitar çantası içine konulup, Etiler de bir çöpe atılması ne demek? Bunun üzerine bu kişinin 197 gün kaçabilmesi…

Şule Çet. Bir tanesi demiş ki: “Amma tatava yaptınız bir VIP eskort için.” Mahkeme savunmasında “Kızınıza sahip çıksaydınız.” diyebiliyor bu mahluk. Zanlı cinayet gecesi annesini önceden arayıp “Anne benim küçük bir işim çıktı.” demiş. Küçük bir iş yani bu duruma sebep olmak onun için. Cinayet sonrası bardaklar yıkanmış, etrafta hiç bir delil yok. Sadece camda bir el izi var. Camın aralığı bir insanın kendi kendi atlayabileceği, intihar edebileceği bir aralık değil. Bu kız VIP eskortsa neden para için atlasın. Bu nasıl bir düşünce yapısı? O kişiyi bir anne bir baba büyütmüş. Yememiş yedirmiş, içmemiş içirmişler. Evlatlarını çok sevmişler. Sense gidip o kişiye bu sözleri söyleyebiliyorsun. Hemde hemcinsine.

Başarılı bir kadın, başarılı bir insan ne kadar zor yetişiyor hiç biliyor musun? Bir evlat sahibi olmadan bunu bilemezsin. Eğer anne yada baba isen ve böyle sözler söyleyebiliyorsan sen zaten olmamışsın.

Sizlere öyle havalı araştırmalardan falan bahsetmeyeceğim. Biz balık hafızalı bir milletiz. Bunu hepimiz biliyoruz. Biz o hashtagı koyarız, Emine Bulut, bir anneydi, öldürdüler dedik, oooo dedik, hashtaglar falan koyduk. Yeni bir kadın öldürüldü ki biz eski ölmüş kadınları hatırlıyoruz şuan. Şimdi instagram da koyuyor herkes tık tık tık hashtag. Biri öldürülmeden, böyle bir olay tekrardan yaşanmadan eski olanları hatırlamayacak mıyız? Hatırlatmayacak mıyız? Bu durum bir gün olmalı ve o insanlar her nerede, ne şekilde öldürüldülerse o insanların orada o hatırası hayat boyu utanç gibi hepimizin suratına tokat gibi çarpıcak şekilde orada muhafaza edilmeli.

Toplum olarak hafızamızı her kaybettiğimizde bize toplum olarak hafızamıza yeniden hatırlatacak kötü anılarla karşılaşmak zorundayız. Unuttuğumuz sürece bize daha kötü şekilde birileri, ilkokul mezunu yada değil bu fark etmez yine bir şekilde bize hatırlatacak. Kameraya çekmekle hiç bir adaleti sağlayamayacağız. Çocuklarımızı eğitmediğimiz sürece adaleti sağlayamayacağız. İdam istemekle hiç bir şey elde edemeyeceğiz. Ortaya çıkmış bir suçun sonucudur idam. Ortaya çıkmış bir şeyin ancak adaleti sağlanabilir. Ama bir şeyi kökten değiştirmek istiyorsanız o zaman önce kendimizi ve en önemlisi çocuklarımızı değiştirerek başlamak zorundayız. Matematik mi Müzik mi zorunlu ders olmalı diye tartışırken İnsanlığın zorunlu ders olması gerektiğini gözden kaçırıyoruz.

Ceren Özdemir başlıklı yazımızın sonuna geldik. Bir daha ki yazıya kadar esenle kalın.